Onthecht werken

Wat wordt er bedoeld met onthecht werken of een houding van “niet-betrokken-zijn”?
Onthecht is niet hetzelfde als ongeïnteresseerd!

Onthecht werken heeft meer van doen met geen belang hebben bij het resultaat van de metamorfose. Dat wil zeggen dat de toepasser van de Metamorfosetechniek de levenskracht van de ontvanger niet wil sturen. Daardoor kan diens innerlijke intelligentie voluit de leiding nemen om de transformaties te richten, en zijn/haar levenskracht kan stromen zoals het bij de ontvanger past.

In “het kleine witte boekje” (klik hier voor de pdf) wordt het benoemd als: een katalysator zijn, niet-betrokken-zijn.

In het Engels heet het “detached / detachment”.

Uit mijn notities van een workshop bij Gaston Saint-Pierre:

“Detachment is a disguise for unconditional love.”
(onthechtheid is een vermomming voor onvoorwaardelijke liefde)

Dat wil zeggen, je houdt zoveel van de ander dat je in staat bent hem te accepteren zoals hij is. Je hebt niet de wil om hem te veranderen – en juist dat geeft de ander de ruimte om te veranderen zoals het bij hem past.

Gaston Saint-Pierre omschrijft het begrip als volgt:

 “Detachment is to notice the facts, to acknowledge their presence
and to let them be.”

(onthechtheid is de feiten opmerken, hun aanwezigheid erkennen
en ze te laten voor wat ze zijn)

Dat kun je ook op jezelf betrekken.

Er is bijvoorbeeld een groot verschil tussen “ik ben boos” en “er is boosheid”.

Bij de eerste uitspraak identificeer je jezelf met de boosheid; de emotionele betrokkenheid is groot, je kunt er in opgaan en geen ruimte meer hebben om er mee om te gaan.

Bij de tweede uitspraak stel je vast dat er boosheid is, en door deze nuchtere vaststelling van dat feit neem je meer afstand. Daarmee schep je ruimte voor jezelf om je af te vragen waar die boosheid vandaan komt; wat er in jou aangeraakt is dat om aandacht vraagt.

Paasvuur

Ik ben opgegroeid in Twente en woon hier weer sinds het najaar van 2009. Het is hier goed gebruik om in de aanloop naar Pasen een grote berg takken op te bouwen en die met Pasen aan te steken. Als kind vond ik het spannend om ernaar te kijken.

Toen mensen in kleinere dorpsgemeenschappen leefden, was het vast een belangrijk collectief ritueel. Misschien werden de vuren toen aangestoken bij de lente-equinox, als de dag even lang is als de nacht en het daarna weer steeds langer licht is? Ik weet het eigenlijk niet. Dit grootse vuurritueel past heel goed bij het latere thema van Pasen (in de uitleg die het instituut kerk eraan heeft gegeven).

Vuur transformeert. Pasen draait ook om transformatie: de dood en vervolgens de wederopstanding in een andere staat van zijn. Je kunt dit zien als de fysieke dood, wanneer onze ziel ons fysieke lichaam definitief loslaat – zoals in de dood van Jezus. Je kunt dit ook zien als een doorlopend proces dat zich tijdens ons hele leven oneindig vaak voltrekt. We zijn ons er niet van bewust, maar doorlopend gaan er cellen in ons lichaam dood en worden er weer nieuwe cellen gevormd. Om de zoveel tijd zijn alle cellen in ons lichaam vervangen.

Je kunt dood en wedergeboorte ook figuurlijk zien. Als je kiest voor loslaten wat niet meer bij je past, dan sterft een deel van jouw identiteit-tot-dan-toe, en word je herboren met ruimte voor nieuwe ontwikkelingen. Voor mij is dat altijd weer een bevrijding.

Ooit heb ik als volwassene met mijn broer bij een Paasvuur staan kijken en heel bewust aangegeven dat alles in mij wat niet meer bij onze onderlinge relatie paste in het vuur opgenomen en getransformeerd mocht worden. Dat leverde toen een stevig proces op, waarbij we allebei een paar dagen intens moe waren. Het was een mooie stap in de ontvlechting van onze zielsenergieën – waar ik toen behoefte aan had. Ik had namelijk het gevoel dat hij niet lang meer in zijn meervoudig gehandicapte fysieke lichaam wilde leven, en wilde hem niet onnodig lang vasthouden vanuit mijn eigen angst om hem te ‘verliezen’.

Als ik nu een bepaald thema in mijn leven onderzoek en wil afronden – voor zover mogelijk op dat moment – dan schrijf ik alles op wat er in mijn beleving mee te maken heeft. Vervolgens verbrand ik het papier, met intentie en aandacht. Dat ruimt lekker op.

Een andere manier om tot zo’n afronding te komen, is het ontvangen of uitwisselen van een metamorfose-sessie. In dat geval geef ik voorafgaand aan de sessie mijn intentie aan, en dan laat ik de controle los …

Massage of techniek?

Is het nou Metamorfosemassage of Metamorfosetechniek? Wat mij betreft kan het allebei – het is niet de naam die de transformaties bewerkstelligt.

Ik heb de aanraking op de reflexgebieden van voeten, handen en hoofd leren kennen onder de naam Metamorfosemassage (zie ook de website die in plaats is gekomen van de voormalige Nederlandse werkgroep: www.metamorfosemassage.nl). Als ik iemand erover vertelde, legde ik altijd direct uit dat het eigenlijk geen massage is. Inmiddels gebruik ik de volgende termen:

  • Metamorfosetechniek vind ik vanuit het gezichtspunt van de aanraker een goede term.
  • Metamorfose vind ik passend voor het proces dat de ontvanger doorloopt; oftewel dood van het voorgaande en geboorte van het volgende (vergelijk rups en vlinder).
  • Metamorfose-sessie vind ik dan voor het geheel de mooiste term. Die naam omvat in mijn ogen alles wat er bij de ontmoeting tussen aanraker en ontvanger komt kijken, zowel de handeling en intentie van de aanraker als het proces dat de ontvanger doorloopt.

Robert St.John gebruikte eerst de term Prenatal Therapy (‘prenataaltherapie’). Dat heeft m.i. voornamelijk betrekking op de handeling.

Hij gebruikte later vooral de naam Metamorphosis (‘metamorfose’) voor het geheel, in het bijzonder het proces dat de ontvanger/cliënt doorloopt. De ontvanger creëert steeds nieuwe versies van zichzelf waarbij zijn bewustzijn en levenskracht steeds vrijer worden naarmate beperkende patronen van hem afvallen.

Gaston Saint-Pierre heeft vervolgens de term Metamorphic Technique (‘metamorfische techniek’) geïntroduceerd.

Robert St. John heeft ooit opgeschreven dat hij de term Metamorphic Technique niet passend vindt, omdat dat volgens hem zou suggereren dat we het leven zouden toepassen alsof het een techniek is, terwijl we volgens hem simpelweg het leven zijn – en Metamorphosis gaat volgens hem immers om het steeds vrijer stromen van iemands levenskracht, geleid door de eigen innerlijke intelligentie. (Overigens heeft hij Prenatal Therapy elders wel als een techniek of een methode aangeduid.)

Gaston Saint-Pierre heeft er echter weloverwogen voor gekozen om de naam Metamorphic Technique te introduceren, te vertalen als Metamorfosetechniek, om het belang van een onthechte werkhouding van de aanraker te onderstrepen.

Gaston Saint-Pierres definitie van een techniek is: “een benadering die zichzelf perfectioneert in de toepassing ervan”. In zijn ogen is de kern van de Metamorphic Technique de onthechte houding van de toepasser ervan, dat wil zeggen de onthechtheid van degene die de voeten, handen en hoofd van de ontvanger aanraakt, om zo als katalysator van zijn/haar proces te fungeren.

Deze onthechte houding van de toepasser is voor hem dus erg belangrijk in het geheel en daarom heeft hij de naam ‘Metamorphic Technique’ gekozen. Met andere woorden: wat zich in de toepassing van deze techniek perfectioneert is de onthechtheid in de werkhouding van de toepasser.

De functie van de aanraker als katalysator voor het proces van de ontvanger wordt overigens ook door Robert St.John benadrukt. Hij geeft in zijn introductie tot de Prenatal Therapy echter ook aan dat de motivatie van de aanraker wel belangrijk kan zijn voor het geven van richting aan de transformatie van de ontvanger, als deze zelf een verminderd bewustzijn heeft.

In Nederland is Metamorfosemassage is de meest gebruikte term, als vertaling van Metamorphic Technique (Saint-Pierre heeft als eerste in Nederland lesgegeven over de techniek). Sinds 1981 was er dan ook de Werkgroep Metamorfosemassage. Henk Goossens en Loes Bergers stonden aan de wieg ervan, en Loes Bergers is heel lang coördinatrice geweest.

In het buitenland zijn ook benamingen te vinden die overeenkomen met Metamorfosemethode en Metamorfosetechniek.

Metamorfosemassage is op zich een mooie naam, ook heerlijk toepasselijk af te korten tot ‘Mmm’ of ‘Mmmassage’. Onder de naam Metamorfosemassage heb ik de techniek leren kennen en zo heb ik het jarenlang genoemd – maar zoals hiervoor opgemerkt, mijn eerstvolgende zin is dan altijd dat de aanraking eigenlijk geen massage is (en de tweede zin is dat er ook geen lippenstift en nagellak aan te pas komt ;o).

Al met al gebruik ik nu de volgende termen:

  • Metamorfosetechniek vind ik vanuit het gezichtspunt van de aanraker een goede term.
  • Metamorfose vind ik passend voor het proces dat de ontvanger doorloopt; oftewel dood van het voorgaande en geboorte van het volgende (vergelijk rups en vlinder).
  • Metamorfose-sessie vind ik dan voor het geheel de mooiste term. Die naam omvat in mijn ogen alles wat er bij de ontmoeting tussen aanraker en ontvanger komt kijken, zowel de handeling en intentie van de aanraker als het proces dat de ontvanger doorloopt.

Relevante citaten van Robert St. John

Metamorphosis. A text book on Prenatal Therapy. (1976, UK)

Te bestellen via: www.metamorphosis-rsj.com

Introduction, p.1

[begin citaat]

“Prenatal Therapy” is a technique, and, as the name suggests, it is a method of approaching the pre-natal, or formative, period of life.

The period before we are born is the formative period during which our body is made, but in which, also, the faults in our mental and physical structure are established. Prenatal Therapy is a technique whereby this formative period is brought into focus, loosened and changed.

The basis of the method is an ancient Chinese system of treatment through the feet. This method has been used in the West under the name Zone Therapy, Reflex Therapy and Reflexology. In my investigation into the latter methods I discovered a quite revolutionary principle. I discovered that in the part of the feet which corresponded to the spine there was also a correspondence to the pre-natal period. This discovery meant that whereas in Reflex Therapy the tensions and stresses of the body could be released through the manipulation of the feet, I could now do the same thing for the pre-natal period; hence the name “Prenatal Therapy”.

The work as a whole is called “Metamorphosis” because this is what is taking place, through the medium of Prenatal Therapy, a purely physical application, a complete metamorphosis of the attitudes of life and modes of living, can take place; a loosening of time, and a releasing of the holds in time on the present moment of life, and a final freeing of the locking in time to which man is subject, resulting in a natural and spontaneous removal of the barriers of consciousness and the free use of the erstwhile faculties of the psychic.

[einde citaat]

Metamorphosis. The Blue Book. Notes & Observations. (2006, published by Oogaloo Publications, Australia)

p.62

“Metamorphic Technique is a name given to this work by others. I have avoided the use of the word ‘Technique’ as applied to this work because a technique suggests standing outside and ‘practising’ the pattern of life. We are life and we don’t practise it.”

p.61

“Although we can interpret that which is going on in the patient from the condition of his feet, that is not the object of this work. The object is to do something that will enable him to free himself from the stresses creating these conditions. As a practitioner one is a catalyst in this process.”

Herordenen

Ik ben sommige teksten over metamorfose / metamorfosetechniek opnieuw aan het lezen en vind hier en daar scherper geformuleerde inzichten. Altijd fijn!

Robert St. John – “Although Metamorphosis is an attitude of mind and very simple to use, we have been indoctrinated over the centuries by structures of thought in religion, philosophy and education in such a way that our ability to think  and function from the level of thought is tied to these same structures and we are not free to “think” from our own inner intelligence. We need some ritual to “unthink” this structure. That, in principle, is what Metamorphosis is. What physical practice there is in Metamorphosis is a symbol for the mind to change all of the indoctrination of the past and to “be come” the present.”

(Dit citaat vond ik in mei 2020 – hoe relevant! – maar de website waar ik het vond was later niet meer te openen. Vandaag, in januari 2022, vond ik hem terug. Het is de onderste alinea van de tekst die je kunt vinden onder ‘Articles – The Metamorphosis Centre’ op de website www.metamorphosis-rstjohn.com.)

Nick Cave – The Red Hand Files

De zanger / songwriter / dichter / kunstenaar Nick Cave heeft in 2018 een website opgezet waar mensen hem vragen kunnen stellen. Geregeld beantwoordt hij een of meer vragen in een brief. Je kunt de brieven op de website lezen of in direct in je mailbox ontvangen. Hij antwoordt met humor, compassie, liefde en veel gevoel voor taal.

Ik vind zijn brieven prachtige en goed doordachte juweeltjes. Sommige gaan over songteksten of over zijn favoriete gitaristen (#53). De meeste vragen die hij uitzoekt om te beantwoorden gaan echter niet over koetjes en kalfjes, en zijn brieven dus ook niet.

In brief #44 beschrijft hij hoe de dood van zijn tienerzoon (in 2015) hem tot op de grond afbrak en tegelijk een essentieel kenmerk bleek te zijn van zijn leven en van wie hij is:

“… something that both destroyed me and ultimately defined me […] something that eventually obliterates you, but also brings you back to life, transforming you into something beyond yourself.”

“… iets dat mij volledig verwoestte en mij tegelijk tot in de kern definieerde […] iets dat jou uiteindelijk wegvaagt, maar je ook weer tot leven brengt en transformeert in iets dat groter is dan jijzelf”)

In andere brieven beschrijft hij hoe hij omgaat met verlies, rouw of vergeving, of hoe de spirit van zijn overleden zoon hem helpt om vanuit de diepste krochten van de wanhoop weer tevoorschijn te komen (#74).

Nick Cave erkent ronduit hoe intens moeilijk het kan zijn om nare levenservaringen te behappen en hoe ondoenlijk het kan lijken. Hij beschrijft ook hoe hij toch probeert om al die ervaringen en emoties te transformeren in groeikracht. Dat is ook voor mij een levensdoel, en ik vind het bijzonder om te lezen hoe hij dat soort inzichten verwoordt.

www.theredhandfiles.com

Brief #58 gaat over mensen vergeven als ze iets gedaan hebben (als ze jou iets aangedaan hebben) waarvan je in eerste instantie denkt dat dat veel te erg is om te vergeven.

“Forgiveness can prevent us from becoming the living definition of the injury that has been inflicted upon us – from being consumed by anger, pain, resentment and bitterness.”

“Vergeving schenken kan voorkomen dat we de levende definitie worden van de verwonding die ons is aangedaan – kan voorkomen dat we worden verteerd door woede, pijn, wrok en verbittering.”

Nick Cave geeft een voorbeeld van iemand die erin slaagt om de moordenaar van haar kind te vergeven. Nog een prachtig citaat uit diezelfde brief:

“Forgiveness is an act of self-love where the malignacy you have endured can become the motivating force that helps enlarge the capacity of the heart.”

“Vergeving schenken is een daad van zelf-liefde waarin de kwaadwillendheid die je hebt verdragen, de motiverende kracht kan worden die helpt om de capaciteit van het hart te vergroten.”

Oftewel, in mijn woorden: al lijkt vergeven ondoenlijk omdat het in jouw ogen zo vreselijk slecht is wat de ander heeft gedaan, als je de (enorme) moeite doet om iemand tóch te vergeven, dan is dat een liefdevolle daad naar jezelf, waarin je de kwaadwillendheid van de ander transformeert in een drijfveer om de hoeveelheid liefde die je kunt behappen te vergroten.

Eat, pray, love (Elizabeth Gilbert, 2006)

Ik ben het boek “Eat, pray, love” van de Amerikaanse schrijfster Elizabeth Gilbert aan het (her)lezen. In het Nederlands is het uitgebracht onder de titel “Eten, bidden, beminnen”.

Je kunt het boek als een mooi en soms amusant reisverhaal lezen. Tegelijkertijd is het heel beschouwend. Elizabeth Gilbert beschrijft hoe ze zichzelf terugvindt en leert waarderen, nadat ze voor zichzelf heeft erkend dat haar leven er bepaald niet zo uitziet als ze echt diep van binnen zou willen.

Ze verblijft vier maanden in Rome om te genieten van de Italiaanse taal en het Italiaanse voedsel, vier maanden in een ashram in India om te bidden en contact te maken met God, en vier maanden op Bali om tijd door te brengen met een oude medicijnman en een nieuwe balans te vinden.

Drie mooie citaten uit de drie delen van het boek en een prachtige samenvatting.

Italië

“… the appreciation of pleasure can be an anchor of one’s humanity.”

Ik zou hetzelfde willen zeggen over het genieten van de schoonheid van bloemen, bladeren, bomen, bessen …

India

“God dwells within you, as you.”

Indonesië

“To lose balance sometimes for love is part of living a balanced life.”

Is dat zo? Ik vraag het me af. Het klinkt wel heel mooi.

Beschouwing aan het einde

[the Zen Buddhists believe that]

“an oak tree is brought into creation by two forces at the same time. Obviously, there is the acorn from which it all begins, the seed which holds all the promise and potential, which grows into the tree. Everybody can see that. But only a few can recognize that there is another force operating here as well – the future tree itself, whichs wants so badly to exist that it pulls the acorn into being, drawing the seedling forth with longing out of the void, guiding the evolution from nothingness to maturity. In this respect, say the Zens, it is the oak that creates the very acorn from which it was born.”

Dat is een interessant gezichtspunt. Het doet me denken aan wat Gaston Saint-Pierre in zijn workshops zei, namelijk dat het energieveld om een eikel of een kastanje al een hele boom laat zien. (Ik zal eens opzoeken waar dat ook weer vandaan komt. Wordt vervolgd …)

Metamorfoseweekend

Afgelopen weekend had ik twee kinderen te logeren die het allebei heerlijk vinden om hun ‘voeten gedaan’ te krijgen. Lekker languit op de bank met een kussen in de rug en de voeten bij mij op schoot, en ondertussen televisie kijken of lezen, of de ogen juist even dicht laten zakken (héél even maar hoor!).

Zondagavond was een vriendin aan de beurt, en maandagmorgen ikzelf – heel fijn om iemand te hebben om metamorfose-sessies mee uit te wisselen. Soms praten we ondertussen bij, meestal vallen we stil en doet degene die ontvangt de ogen dicht om optimaal te ervaren en te genieten.

Dan heb ik vrijdag en maandag ook nog meegedaan aan een “metamorfose pool”: een groepje mensen die het iemand mogelijk maken om twee keer per week een metamorfose-sessie te ontvangen als intensieve ondersteuning bij haar ziekte- en herstelproces.

Het blijft steeds weer bijzonder om metamorfose-sessies te geven en te ontvangen. Ik ben benieuwd wat zich gaat ontvouwen.

Metamorfosetechniek toepassen

=

  • De ander helpen zichzelf in beweging te brengen en op te ruimen wat niet meer bij hem/haar past.
  • Voeten, handen en hoofd van de ander aandachtig aanraken op de reflexgebieden van de ruggegraat.
    • Voeten = bewegen, handen = doen, hoofd = denken.
  • Open laten wat voor de ander goed zou zijn.
    • Erop durven vertrouwen dat de ontvanger dat zelf kan bepalen vanuit zijn/haar diepste innerlijk.
  • Accepteren dat elke reactie op de aanraking goed is.
    • Wat de reactie van de ontvanger ook is, het hoort bij het groeiproces van die ander.
  • In open aandacht bij de ander zijn.

Metamorfose-sessies ontvangen

=

  • Innerlijk in beweging komen en jezelf aanzetten tot veranderen.
  • Opruimen door het loslaten van belemmerende gedragspatronen en overtuigingen.
  • Accepteren wat loskomt en om aandacht vraagt.
    • Ook als het even niet fijn is om oude emoties of klachten weer tegen te komen, het hoort erbij. Als je ze niet negeert, maar erkent en durft te voelen, lossen ze het snelst op.
  • Ruimte maken voor nieuwe ontwikkelingen die bij je passen.
  • Naar je diepste zelf toegroeien en jezelf hervinden.

Wat brengt mij dat?

Waarom zou je metamorfose-sessies willen ontvangen?

Veel mensen leven hun leven zoals het komt, genieten wat van de leuke dingen, huilen om de niet-leuke dingen of kijken er niet al te veel naar, en verder kabbelt het allemaal wel voort. Als je dat fijn vindt, zou ik niet aan metamorfose-sessies beginnen.

Andere mensen hebben het gevoel dat ze tegenslag na tegenslag krijgen toebedeeld, dat ze overweldigd worden door het leven, machteloos zijn tegenover alles wat het brengt. Als je daar geen verandering in wilt brengen, zou ik niet aan metamorfose-sessies beginnen. Als je er van overtuigd bent dat hier geen verandering in te brengen is, zou ik wel aan metamorfose-sessies beginnen. Tenzij je liever die overtuiging wilt blijven koesteren natuurlijk.

Nog weer andere mensen hebben aangeleerd dat zij niet de moeite waard zijn, dat ze anderen veel moeten gunnen maar zelf geen recht hebben op nieuwe kansen. Als je het daar niet meer mee eens wilt zijn, zou ik op zoek gaan naar iemand die jou metamorfose-sessies kan geven.

Er zijn ook mensen die van groei en ontwikkeling houden, die het gevoel hebben dat er meer in zit, in het leven en in zichzelf. Mensen die best weten dat ze lang niet voluit leven en niet al hun mogelijkheden benutten, omdat ‘iets’ in henzelf in de weg zit. De metamorfosetechniek is een prachtig middel om dat ‘iets’ op te ruimen en het beste uit je zelf te halen.

De mens heeft een ongelooflijke transformatiekracht van binnen uit. Als je die kracht in jezelf wilt aanspreken, zou ik aan metamorfose-sessies beginnen.

Wat brengt je dat dan?

Meer van je eigen kracht, makkelijker omgaan met verander(en)de omstandigheden, makkelijker kunnen omgaan met dingen die je eerder niet aankon, minder vatbaar voor wat de buitenwereld vindt … Dat alles kun je eigenlijk samenvatten als: nieuwe ruimte voor groei doordat je oudere patronen opruimt….

Van tevoren is niet aan te geven wat je tijdens of na een sessie precies tegen zult komen. De ene keer is dat een diepe ontspanning, verstilling en rust. Of juist bevrijding en het besluit om nu eindelijk eens dat te doen wat je al zo lang wilt doen – en dan merk je dat je het ineens ook gewoon gaat doen. Een andere keer is het emotie of pijn – dat is niet altijd fijn, maar wel constructief. Misschien is het iets dat je eerder niet aankon en nu wel. Mijn ervaring is dat dit vrij snel weer weg kan zijn als je het eenmaal erkent en er niet voor wegloopt. Het kan ook zijn dat je je moe voelt, doordat je een proces hebt afgerond en je lichaam tijd vraagt om zich te herstellen.

Van tevoren is wel aan te geven dat alles wat opkomt uit jezelf komt. De minder fijne dingen die loskomen zitten er toch, en de metamorfosetechniek is wat mij betreft een prachtmanier om er zo makkelijk mogelijk mee om te gaan – vaak zelfs zonder dat je precies hoeft te weten waar het vandaan komt. Belangrijker nog: na het opruimen ontstaat er ruimte voor groei van binnenuit en dat voelt heel goed.

Leven is veranderen.