De zanger / songwriter / dichter / kunstenaar Nick Cave heeft in 2018 een website opgezet waar mensen hem vragen kunnen stellen. Geregeld beantwoordt hij een of meer vragen in een brief. Je kunt de brieven op de website lezen of in direct in je mailbox ontvangen. Hij antwoordt met humor, compassie, liefde en veel gevoel voor taal.
Ik vind zijn brieven prachtige en goed doordachte juweeltjes. Sommige gaan over songteksten of over zijn favoriete gitaristen (#53). De meeste vragen die hij uitzoekt om te beantwoorden gaan echter niet over koetjes en kalfjes, en zijn brieven dus ook niet.
In brief #44 beschrijft hij hoe de dood van zijn tienerzoon (in 2015) hem tot op de grond afbrak en tegelijk een essentieel kenmerk bleek te zijn van zijn leven en van wie hij is:
“… something that both destroyed me and ultimately defined me […] something that eventually obliterates you, but also brings you back to life, transforming you into something beyond yourself.”
“… iets dat mij volledig verwoestte en mij tegelijk tot in de kern definieerde […] iets dat jou uiteindelijk wegvaagt, maar je ook weer tot leven brengt en transformeert in iets dat groter is dan jijzelf”)
In andere brieven beschrijft hij hoe hij omgaat met verlies, rouw of vergeving, of hoe de spirit van zijn overleden zoon hem helpt om vanuit de diepste krochten van de wanhoop weer tevoorschijn te komen (#74).
Nick Cave erkent ronduit hoe intens moeilijk het kan zijn om nare levenservaringen te behappen en hoe ondoenlijk het kan lijken. Hij beschrijft ook hoe hij toch probeert om al die ervaringen en emoties te transformeren in groeikracht. Dat is ook voor mij een levensdoel, en ik vind het bijzonder om te lezen hoe hij dat soort inzichten verwoordt.
Brief #58 gaat over mensen vergeven als ze iets gedaan hebben (als ze jou iets aangedaan hebben) waarvan je in eerste instantie denkt dat dat veel te erg is om te vergeven.
“Forgiveness can prevent us from becoming the living definition of the injury that has been inflicted upon us – from being consumed by anger, pain, resentment and bitterness.”
“Vergeving schenken kan voorkomen dat we de levende definitie worden van de verwonding die ons is aangedaan – kan voorkomen dat we worden verteerd door woede, pijn, wrok en verbittering.”
Nick Cave geeft een voorbeeld van iemand die erin slaagt om de moordenaar van haar kind te vergeven. Nog een prachtig citaat uit diezelfde brief:
“Forgiveness is an act of self-love where the malignacy you have endured can become the motivating force that helps enlarge the capacity of the heart.”
“Vergeving schenken is een daad van zelf-liefde waarin de kwaadwillendheid die je hebt verdragen, de motiverende kracht kan worden die helpt om de capaciteit van het hart te vergroten.”
Oftewel, in mijn woorden: al lijkt vergeven ondoenlijk omdat het in jouw ogen zo vreselijk slecht is wat de ander heeft gedaan, als je de (enorme) moeite doet om iemand tóch te vergeven, dan is dat een liefdevolle daad naar jezelf, waarin je de kwaadwillendheid van de ander transformeert in een drijfveer om de hoeveelheid liefde die je kunt behappen te vergroten.
